Ένα νέο πρόβλημα στην εφοδιαστική αλυσίδα καφέ
Πέραν των κόκκων, μεγάλα προβλήματα αντιμετωπίζουν οι εταιρείες καφέ στον εφοδιασμό κυπέλλων και αναλώσιμων φλιτζανιών.
Η σχέση του καφέ με το κύπελλο μιας χρήσης είναι μια σχέση περίπλοκη. Τα κύπελλα μιας χρήσης από τη μία αποτελούν μια μεγάλη σπατάλη. Εκτιμάται ότι 16 δισεκατομμύρια κύπελλα καφέ μιας χρήσης χρησιμοποιούνται κάθε χρόνο παγκοσμίως, και ενώ οι ανακυκλώσιμες και κομποστοποιήσιμες επιλογές γίνονται μια δημοφιλής επιλογή, η πλειονότητα αυτών εξακολουθεί να καταλήγει σε χωματερές. Πρόκειται για ένα “αναγκαίο κακό” για τα coffee shops, που ειδικά τις πρώτες μέρες της πανδημίας, τα επαναχρησιμοποιήσιμα κύπελλα δεν αποτελούσαν επιλογή. Τα αναλώσιμα κύπελλα αποτελούν ενα σημαντικό “εργαλείο” για πολλά καφέ σε όλο τον κόσμο και –μαζί με τα συνοδευτικά τους καπάκια– όπως φάνηκε, ήταν το κύριο και πιο πρόσφατο πρόβλημα της εφοδιαστικής αλυσίδας.
Τα ζητήματα εφοδιαστικής αλυσίδας τελευταίως έχουν επιφέρει σημαντικά πλήγματα στη βιομηχανία του καφέ. Στο παρελθόν, τα βασικότερα ζητήματα αφορούσαν την εξαγωγή πράσινου καφέ εκτός της χώρας προέλευσής τους. Και ενώ το ζήτημα των εξαγωγών κόκκων παραμένει αισθητό στην αλυσίδα εφοδιασμού, η έλλειψη κυπέλλων αποτελεί ένα από τα πρώτα ζητήματα που επηρεάζει άμεσα πλέον το λιανικό εμπόριο. Όπως μεταδίδει η Wall Street Journal, η προσφορά κυπέλλων μιας χρήσης έχει μειωθεί και υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό. Πολλά από τα φορτία κυπέλλων που προέρχονται από το εξωτερικό, κυρίως από την Κίνα, έχουν “κολλήσει” στα λιμάνια. Την ίδια ώρα, η εγχώρια παραγωγή πάσχει από έλλειψη εργατικού δυναμικού στα εργοστάσια χαρτιού καθώς και από την έλλειψη ρητίνης που είναι απαραίτητη για την επικάλυψη των φλυτζανιών.
Με αυτά τα δεδομένα οι εταιρείες πασχίζουν να βρουν εναλλακτικές προκειμένου να είναι επαρκώς εφοδιασμένες. Τα Starbucks, τα οποία χρησιμοποιούν πάνω από έξι δισεκατομμύρια αναλώσιμα κύπελλα ετησίως, σύμφωνα με τη WSJ, βασίζονται σε εορταστικά δοχεία που είχαν περισσέψει και τα Wetzel’s Pretzels αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα κύπελλα με το λογότυπό τους και χρησιμοποιούν άλλα, πιο απλά, που προμηθεύονται από πηγές όπως π.χ. η Amazon. «Σκεφτείτε πόσο δημιουργικοί είστε στην εύρεση ενός τεστ COVID-19. Το ίδιο συμβαίνει και με εμάς», δήλωσε στο WSJ η διευθύνουσα σύμβουλος της Wetzel, Jennifer Schuler. Η εταιρεία Kwik Trip, που δεν έχει κύπελλα μιας χρήσης σε απόθεμα, προσφέρει καφέ με έκπτωση σε όποιον φέρει το δικό του επαναχρησιμοποιούμενο φλιτζάνι.
Και δεν είναι μόνο οι μεγάλοι λιανοπωλητές που αισθάνονται αυτές τις πιέσεις. Οικογενειακές επιχειρήσεις δυσκολεύονται εξίσου να εφοδιαστούν με τις απαραίτητες ποσότητες που χρειάζονται για τη λειτουργία τους. Και όταν τελικά το κάνουν, συχνά έρχονται νατιμέτωποι με υψηλότατες τιμές. Σύμφωνα με το WNEP στην Πενσυλβάνια, ο Jim Lane, ιδιοκτήτης του The Main Bean στη Λουκέρνη, αναγκάζεται να πληρώσει 140 $ για ένα κουτί, που στο παρελθόν του κόστιζε μόνο $40.
Στη Βαλτιμόρη, ορισμένα τοπικά εστιατόρια εργάζονται συλλογικά για να παρακάμψουν τα ζητήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας όπου είναι δυνατόν, «[έχοντας συνάψει] μια συμφωνία να μοιράζονται πρώτες ύλες και αγαθά υψηλής ζήτησης, καταγράφοντας ποιος έχει πάρει από ποιον, με τη δέσμευση να ‘τα βρουν’ σε μελλοντικό χρόνο». Αυτό όμως δημιουργεί όμως ένα νέο πρόβλημα: την έλλειψη καπακιών. Ενώ λοιπόν η κοινή χρήση κυπέλλων βοήθησε τις επιχειρήσεις να καλύψουν τις ανάγκες τους, τα καπάκια δεν ταιριάζουν σε όλα τα κύπελλα και η εύρεσή τους έχει αποδειχθεί ένα δύσκολο έργο.
Αυτό είναι και ένα ακόμη στοιχείο που πρέπει να έχουν υπόψη οι υπεύθυνοι των επιχειρήσεων ενώ είναι και η αφορμή να εντάξουν στην πολιτική τους έτα φιλικά προς το περιβάλλον, επαναχρησιμοποιήσιμα φλυτζάνια. Τα προγράμματα που προωθούν τέτοιου είδους κύπελλα, όπως το Prufrock Coffee στο Λονδίνο και το Loop, είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, παρόλα αυτά, μέχρι να ενταχθουν στην κουλτούρα των coffee shops, τα single-use to-go παραμένουν η πιο δημοφιλής μέθοδος σερβιρίσματος καφέ take away.
