Η Lavazza αποτυπώνει μια απρόβλεπτα γλυκιά ζωή στο Ημερολόγιο του 2026
Μακριά από τα κλισέ που συνοδεύουν την κοινή αντίληψη για την Ιταλία, υπάρχει μια άλλη χώρα, γεμάτη απρόσμενες στάσεις και απρόβλεπτες συναντήσεις. Μια χώρα που αποκαλύπτεται μόνο σε όσους ξέρουν να επιβραδύνουν και να παρατηρούν με περιέργεια. Είναι μια Ιταλία που, μέσα στην καθημερινότητα, ξέρει να αδράξει τις μικρές απολαύσεις και να τις γευτεί, μετατρέποντάς τες σε ξεχωριστές στιγμές. Αυτό είναι το πνεύμα των φωτογραφιών του Alex Webb που παρουσιάζονται στο Ημερολόγιο Lavazza 2026 – Pleasure Makes Us Human.
Η Lavazza εξηγεί ότι φαντάστηκε το Ημερολόγιο ως ένα «Grand Tour», μια συλλογή από ιδιαίτερα μέρη που εκτείνονται σε όλη την ιταλική χερσόνησο, από τον Βορρά έως τον Νότο. Οι εικόνες υφαίνουν μαζί τοπία, μνήμες και καθημερινές συνήθειες, γιορτάζοντας τον ιταλικό τρόπο ζωής και την απόλαυση του καφέ. Στην καρδιά του, το Ημερολόγιο μιλά για ανθρώπους που ενώνονται μέσα από αυθόρμητες συναντήσεις και την επιθυμία να είναι μαζί.
«Ο καθένας έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο να βιώνει τον καφέ, διαμορφωμένο από τις γεύσεις, τα τελετουργικά και τις μνήμες του. Τα μέρη όπου τον πίνουμε γίνονται εξίσου σημαντικά – ένα τραπέζι στην κουζίνα, ένα γραφείο, ένας πάγκος σε καφέ ή μια φευγαλέα στιγμή στον δρόμο. Στην Ιταλία, ο καφές πυροδοτεί κοινωνική σύνδεση», λέει η Francesca Lavazza, Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ομίλου. «Και επειδή το σκηνικό είναι εξίσου σημαντικό, οι εικόνες αποτυπώνουν τις μοναδικές ατμόσφαιρες των περιοχών όπου δημιουργήθηκαν.»
Από τις Βόρειες Λίμνες στη Νότια Γιορτή
Η απεικόνιση της Ιταλίας, με όλη την ομορφιά και την πολυπλοκότητά της, τον πλούτο και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, είναι ένα εγχείρημα που έχει εμπνεύσει συγγραφείς, παραγωγούς ταινιών και καλλιτέχνες ανά τους αιώνες. Για να το πετύχει κανείς, δεν μπορεί να αποφύγει την εξερεύνηση της επικράτειας, η οποία, από τα αλπικά σύνορα έως τη Μεσόγειο, προσφέρει μια απίστευτη ποικιλία τοπίων, εθίμων, τοπικής κουζίνας και πολιτισμού – στοιχεία που συμπυκνώνονται στις μητροπόλεις, όπου η παράδοση ενός «γλυκού» τρόπου ζωής συναντά το πνεύμα του δυναμικού μοντερνισμού. Μέσα από τις φωτογραφικές αποτυπώσεις του Alex Webb στο Ημερολόγιο 2026, μπορούμε να συνθέσουμε μια ταξιδιωτική διαδρομή που αφηγείται το lifestyle και την ιδιοσυγκρασία της Ιταλίας.
Η πρώτη, υποβλητική εικόνα τοποθετείται στον κήπο μιας ιστορικής βίλας με θέα τη λαμπρότητα μιας βόρειας ιταλικής λίμνης. Τα βουνά καθρεφτίζονται στα νερά και τα χωριά διατηρούν μια διαχρονική γαλήνη, αιωρούμενη ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα – όπως το Τρεμέτσο στη λίμνη Κόμο, που φιλοξενεί τη Villa Carlotta, χτισμένη τον 18ο αιώνα, και τους καταπράσινους κήπους της. Η ατμόσφαιρα προσκαλεί σε μια μοναδική εμπειρία, μια βύθιση στη σπάνια και ακαταμάχητη φυσική ομορφιά της λίμνης, συνδυασμένη με την απόλαυση της επίσκεψης σε ιστορικές κατοικίες, όπου ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Μια στάση για καφέ σε ένα υπαίθριο τραπέζι προσφέρει μια πρωτόγνωρη προοπτική του Bel Paese.
Για όσους επιθυμούν να ζήσουν το πιο εύθυμο πνεύμα της λίμνης, τίποτα δεν είναι πιο αυθεντικό από μια βραδιά σε μια bocciofila (γήπεδο μπότσε), όπου ο χρόνος μοιάζει να επιβραδύνεται ανάμεσα σε ένα παιχνίδι μπότσε, γέλια και δείπνο με φίλους. Η σκηνή συγκεντρώνει τις νεότερες γενιές καθώς ανακαλύπτουν ξανά την απόλαυση του να είναι μαζί.
Στη συνέχεια, το ταξίδι οδηγεί στη Λιγουρία, για να σταματήσει στο Καμόλι, ένα χωριό σκαρφαλωμένο πάνω από τα γαλάζια νερά της Λιγουριανής Θάλασσας. Εκεί αξίζει να δοκιμάσει κανείς μια ξεχωριστή τοπική συνήθεια: φοκάτσια με καπουτσίνο – ένας απρόσμενος αλλά γοητευτικός συνδυασμός που συμβολίζει έναν απλό τρόπο ζωής, με αντοχή στις περαστικές τάσεις.
Μια στάση στη Γένοβα είναι απαραίτητη, για να χαθεί κανείς στα στενά δρομάκια της πόλης και να κυνηγήσει εκπλήξεις. Στο ιστορικό κέντρο, ένα κουρείο Art Nouveau –από τα παλαιότερα της Ιταλίας– κρύβεται σαν κόσμημα. Συνεχίζοντας, η περιπλάνηση οδηγεί στη μεσαιωνική συνοικία Καρμίνε, μέχρι τη βάση του ψηλότερου φάρου της Μεσογείου, απολαμβάνοντας την πιο αυθεντική ψυχή μιας πόλης γεμάτης ανατροπές, ίσως με ένα κρεμώδες παγωτό στο χέρι, δίπλα στο νερό.
Από εκεί, το ταξίδι μπορεί να κατευθυνθεί βόρεια, προς το Μιλάνο: μια επίσκεψη σε ιστορικές γειτονιές και μια περιήγηση ανάμεσα σε βιομηχανικά μνημεία και καινοτόμα κτίρια, αστικούς κήπους και κρυφές αυλές, που αποκαλύπτουν το αληθινό πρόσωπο της πόλης. Εκεί μπορεί κανείς να συναντήσει μπαρ που διατηρούν μια vintage κομψότητα, να θαυμάσει το design και το στυλ πίνοντας έναν αυθεντικό εσπρέσο, να γευματίσει σε μια παραδοσιακή τρατορία ανακαλύπτοντας αρχαίες συνταγές με μοντέρνα πινελιά, ή να σταθεί μπροστά σε ένα ιστορικό εργαστήριο που διατηρεί την ποιότητα μιας παραδοσιακής τέχνης –είτε πρόκειται για τυπογραφείο είτε για καμίνι, είτε για γυψοθήκη–, προσκαλώντας μας σε μια διαφορετική αντίληψη του χρόνου.
Από το Μιλάνο, ο επόμενος προορισμός θα μπορούσε να είναι το νησί Έλβα. Για να ανακαλύψει κανείς όχι μόνο τις παραλίες και τα κρυστάλλινα νερά του, αλλά και τα κάστρα και τα αρχαιολογικά κατάλοιπα, μονοπάτια αρωματισμένα από τη μεσογειακή βλάστηση και μικρά μουσεία που διατηρούν τη μνήμη της εργατικής του κληρονομιάς – όλα αυτά ενώ απολαμβάνει τη διαδρομή με το ferry.
Επιστρέφοντας στην ενδοχώρα, η επόμενη στάση είναι το Γκιτζάνο, ένα μικροσκοπικό χωριό της Τοσκάνης, γνωστό ως «το χωριό ουράνιο τόξο», για τις εκτεταμένες σύγχρονες καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις που αλληλεπιδρούν με το τοπίο και την τοπική κοινότητα. Εδώ η Ιταλία των κυματιστών λόφων και των ανθρώπινων ρυθμών αγκαλιάζει την τέχνη και τη δημιουργική πειραματικότητα, δημιουργώντας έναν ειδυλλιακό τόπο για ποιότητα ζωής.
Σε αυτό το σημείο, πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις θα ήταν δυνατές, αλλά το ταξίδι μας οδηγεί νότια, στο Παλέρμο: ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, χρωμάτων και αντιθέσεων, μια πόλη μίξεων που ενώνει θαυμαστά την αρχαιότητα με τη σύγχρονη εποχή. Κάθε Ιούλιο, οι δρόμοι της φωτίζονται για τη γιορτή της Αγίας Ροζαλίας, της αγαπημένης πολιούχου της πόλης. Εδώ, οι λαϊκές παραδόσεις και οι γιορτές ζωντανεύουν τους δρόμους, μετατρέποντάς τους σε ένα υπαίθριο θέατρο όπου το ιερό και το κοσμικό συνυπάρχουν με μια τόλμη χαρακτηριστική της Σικελίας, αποκαλύπτοντας την πιο βαθιά ψυχή του νησιού.
Το ταξίδι που κρύβεται μέσα στα καρέ του Ημερολογίου Lavazza 2026 είναι μια συλλογή τόπων που εκφράζουν την ουσία της «ιταλικότητας», μέσα από το βλέμμα του φωτογραφικού δασκάλου Alex Webb. Οι φωτογραφίες, για όσους αναζητούν όχι απλά τοποθεσίες να δουν αλλά εμπειρίες να ζήσουν, αφηγούνται τον τρόπο του να κατοικείς στην Ιταλία και να «ζεις ιταλικά». Οι εικόνες του Webb μας προσκαλούν να αγκαλιάσουμε το θαύμα που μας περιμένει, στις ανεξερεύνητες γωνιές των πόλεων, με χαλαρότητα, προσφέροντας στον εαυτό μας μικρές στιγμές καθημερινής χαράς.
Μια αφήγηση με κοινό παρονομαστή τον καφέ και την απόλαυση που κρύβεται σε κάθε φλιτζάνι – μια καθαρά ιταλική κληρονομιά που η Lavazza μοιράζεται με όλο τον κόσμο.
